KURBANI ANLAMAK Kurban ibadetinin özü Allah’a yakın olmaktır. Ayeti kerimede Allah Teâla şöyle buyurmaktadır. “Her ümmet için, Allah’ın kendilerine rızk olarak verdiği hayvanlar üzerine ismini ansınlar diye kurban kesmeyi meşru kıldık. İşte sizin ilahınız bir tek ilahtır. Şu halde yalnız ona teslim olun. Alçak gönüllüleri müjdele!”(Hacc 34). Başka ayet-i kerimede; “Biz, (kurbanlık olarak seçtiğiniz) büyükbaş hayvanları da Allah’ın şiarlarından (O’nu hatırlatan nişanelerden) kıldık...” (el-Hac, 36) buyrulmuştur. Dolayısıyla Allah’ın şiarlarından olan kurbana ehemmiyet ve değer vermek, Allah’a tazimdendir. Nitekim bir başka ayet-i kerimede de; “...Her kim Allah’ın şiarlarına saygı gösterirse, şüphesiz bu, kalplerin takvasındandır.” (el-Hac, 32) buyrulmuştur. Sevgili Peygamberimiz (sav) Efendimiz de şöyle buyurmaktadır. “Âdemoğlu kurban günü Allah katında kurban kesmekten daha güzel bir amel işlemez. Kurban, kıyamet günü boynuzları, kılları ve tırnaklarıyla (sevap olarak) gelir. Kurban, henüz kanı yere düşmeden, Allah tarafından kabul edilir. Bu sebeple kurban kesme konusunda gönlünüz hoş olsun, (bu iş size zor gelmesin).” (Tirmizî, Edâhî, 1) Kurban, İsmail (as) gibi teslim olmaktır. Kurban, Habil gibi en iyisini Allah’a sunmaktır. Kurban, Çanakkale’ye, bizzat anaları tarafından kınalanarak gönderilen ve Allah yolunda şehit ve gazi olan kahraman Mehmetçiklerimizdir. Kurban, amasız, lakinsiz, fakatsız bütün benliğiyle Rabbinin emrine uymaktır. Kurban, ben sana yakın olmak istiyorum demektir. Kurban, gerektiğinde senin yolunda canımı da verebilirim diyebilmektir. Kurban, ihlastır, samimiyettir. Kurban; merhamet, şefkattir, fedakârlık, tevekkül ve teslimiyettir. Kurban, paylaşmaktır, yardımlaşmaktır, kardeşliktir. Fakirleri ve kurban kesemeyenleri hatırlamaktır. Kurban, sevgidir. Sevginin tezahürüdür. Sevginin yansımasıdır. Kurban, İsmail olmaktır. Habil olmaktır. Abdullah olmaktır. Kurban, Allah (cc) yolunda kendini ve sevdiğini feda edebilmektir. Bu yola baş koyabilmektir. Kurban, peygamberimizin yolunda olmaktır. Ali şeriatı şu güzel tespiti yapmıştır.  “Kurban sevilenlerin, bağlanılanların, ‘asla onsuz yapamam’ denilenlerin simgesidir. Bu yüzden şu yorumun hiç hafife alınmaması gerektiğini düşünürüm: ‘Kimdir senin İsmail’ in? Kendin bileceksin. Sevdiklerin olabilir, işin, rütben, mevkiin vs. olabilir. Eğer Allah’a yakın olmak istiyorsan, kendi İsmail’ini bulacak, onun yerine kurban keseceksin. Yoksa yalnızca adet olsun diye koyun kurban etmek kasaplıktır.’(Ali Şeriati)” Kur’an’da da bu hususta şöyle buyurulur: “Onların ne etleri ne de kanları Allah'a ulaşır; fakat O'na sadece sizin takvanız ulaşır.”(Hac 37) Bundan dolayı kurban ibadetinin şuuruna varmayanların payına kurbandan belki de ‘et’, İsmail gibi olanların payına da ‘cennet’ düşecektir. Bunun içindir ki cismani kurbandan gaye, emri ilâhîye kayıtsız-şartsız itaat etmek, can u gönülden, itirazsız-tereddütsüz, teslimiyet göstermek suretiyle, O’na yaklaşma arzusunun, yani kalpteki bu hâlis niyetin izharıdır. Kurbanda Hak katına yükselerek kabul görecek olan da, kulun bu gönül kıvamıdır. Yoksa kurbanın eti, kemiği değil... Kurbana niyetlenen bir Mü’min; evvelâ gönlündeki niyeti tashih etmeli, tam bir ihlâs duygusu içinde olmalı, niyetine fânileri ortak etmekten titizlikle sakınmalıdır. Konu-komşunun ayıplamasından, toplumdaki itibarının zedelenmesinden korkmak veya gösteriş yapmak gibi süflî ve nefsani kaygılarla kurban kesmemelidir. Kurban ile ilgili hangi hayvanlardan kurban olur, kimler kurban kesmelidir vs gibi hususlar ilmihal kitaplarında ayrıntısı ile yazılmıştır. Şaban PEKER Akyazı Müftülüğü İlçe Vaizi