İNSAN NANKÖRDÜR. Ne zaman insanoğluna bir lutufta bulunsak arkasını dönüp uzaklaşır; başına bir kötülük geldiğinde de uzun uzadıya yalvarıp yakarır.(Fussilet : 51) İnsandır bu… Hani derler ya insan çiğ süt emmiş… Para kazandığında aklıyla kazandığını zanneder. Karun gibi ben ilmimle, çalışmamla kazandım der. Ona gücü, kuvveti, aklı vereni devre dışı bırakır. Rızık veren Rabbini unutur. Zenginliğin de fakirliğin de imtihan gereği olduğu aklına bile gelmez. Bir anlık kendinizi batmakta olan bir gemide düşününüz. Karadan uzak. Kurtulma imkanınız yok. Siz kim kurtaracak. En sevdikleriniz mi? Yok! Yok! Herkes kendi işiyle meşgul. Sizden belki de o an haberleri olmayacak. Ama sizin haberiniz onlara daha sonra gidecek. Bankanızdaki paralar mı, sahip olduğunuz mallar mı? Hiçbirisi yok. Geriye kim kaldı? Sen ve seni Yaradan Artık yalvarmaya başlarsın. Rabbim dersin. Allah dersin. O ana kadar aklına gelmeyen Rabbin bir anda aklına gelmiştir. Çünkü sıkışmışsın. Dardasın. Hayatında etmediğin duaları edersin. Yalvarırsın. Göz yaşları dökersin. Beni buradan kurtar dersin. Günahlarını hatırlayarak, işlediğin haramları hatırlayarak Rabbim bir daha yapmayacağım dersin. Eğer beni kurtaracak olursan tüm malımı yolunda harcayacağım dersin. Allah (cc) bizden halbuki kırkta bir istemişti. Sen yan çizip mağrur bir şekilde ben kazanmıştım demiştin. Salih ameller işleyeceğim demeye başlamışsın bile. İçki, kumar, faiz, zina, tüm haramları terk edeceğine dair artık Rabbine söz veriyorsundur. Yemin bile etmeye başlamışsın. Razı olduğun şekilde yaşayacağım diye… Rabbimin imtihanı neticesinde kurtuldunuz diyelim. Verdiğiniz sözlere ne kadar sadık kalırsınız? Öyle ya! İnsandır bu… Ayeti kerimde Allah (cc) bu durumu bizlere ne güzel anlatmış. Karada ve denizde yol alıp ilerlemenizi sağlayan O’dur. Gemide bulunduğunuzda, güzel bir rüzgârla gemiler onları kaydırıp götürdüğü ve bu yüzden sevinç içinde oldukları sırada onları bir fırtına yakalar, üzerlerine her taraftan dev dalgalar gelmeye başlar, kuşatıldıklarını zannederler, (işte bu durumda) "Eğer bizi bu felâketten kurtarırsan vallahi sana şükredenlerden olacağız" diye - din ve ibadeti yalnız O’na özgü kılarak- Allah’a dua ederler. (Allah) onları kurtardığında bir de görürsün ki bulundukları yerde hak hukuk tanımazlar! Ey İnsanlar! Haksızlığınız ancak sizin zararınızadır. Dünya hayatının geçici menfaati ... Sonra gelişiniz bizedir, geldiğinizde size yaptıklarınızın ne olduğunu bildireceğiz. (Yunus, 22 23)